Hond Dolf komt vrolijk - maar toch een beetje op zijn hoede - aanlopen en op het erf en door het huis van Marjan de Groot wandelen een aantal katten. Het is dan ook geen verrassing dat ze vrijwilligerswerk doet bij Dierenasiel Gorinchem.
Marjan de Groot was altijd werkzaam als secretaresse op een advocatenkantoor. "Ik had het daar heel erg naar mijn zin en deed dat werk graag. Ik wist wel dat ik wilde stoppen met werken als ik kinderen zou krijgen." Uiteindelijk kregen Marjan en haar man geen biologische kinderen, maar adopteerden ze drie mooie meiden. Hun - inmiddels volwassen - dochters komen uit Taiwan en China. "Met hun komst werd onze kinderwens vervuld en stopte ik inderdaad met werken. Toen onze dochters wat ouder waren en ik er aan toe was om weer te beginnen met werken, bleek dat voor mij eigenlijk onmogelijk. Om het werk dat ik eerst deed goed te kunnen uitoefenen, moest ik meer werken dan ik wilde met de meiden. Ik maakte al een hele tijd samen met mijn schoonmoeder één ochtend in de week schoon bij het bedrijf van mijn schoonvader, inmiddels heeft mijn man het aannemersbedrijf van zijn vader overgenomen. Ik had dus nog wat tijd over en omdat ik gek ben op dieren kwam ik bij het Dierenasiel Gorinchem uit."
Dierenliefde
Gek op dieren is Marjan van kinds af aan geweest. "Ik heb een zwak voor honden en katten. Als kind hadden we thuis een kat en mijn oma had een hond. Ook had ik een vriendin met paarden en ging daar vaak heen om paard te rijden. Daar genoot ik enorm van. Toen ik eenmaal op mezelf woonde, kwamen er al snel meerdere katten en een hond. Die kwamen ook uit het asiel. Ik vind het belangrijk om ook daar te kijken. Er zitten in het asiel zoveel lieve en leuke dieren die ook een baasje verdienen. Je kunt in ieder geval gaan kijken of er een dier bij zit waar je een match mee hebt. Gelukkig doen steeds meer mensen dat en krijgen veel dieren een definitief thuis via het asiel."
Kroelen
Inmiddels is Marjan al 7,5 jaar vrijwilliger bij het asiel. "Een ochtend in de week ben ik daar aan het helpen en in de toekomst wil ik dat graag uitbreiden. Mijn werkzaamheden variëren. Het hangt af van waar ik word ingedeeld. Vaak ben ik op de kattenafdeling bezig met het schoonmaken van de hokjes en maak ik de kattenbakken schoon. Een voor een mogen de katten dan ook los en vaak blijft er nog wel wat tijd over om met hen te kroelen." In het begin vond Marjan het wel lastig om in het asiel te komen. "Ik was nog nooit in een asiel geweest en vond het vreselijk om alle dieren in die hokjes te zien. De tranen zaten me heel hoog. 'Als dit zo blijft, moet ik wat anders bedenken om te doen', dacht ik toen. Maar al snel zag ik hoeveel verloop er was in de dieren en hoeveel liefde en aandacht ze in het asiel krijgen. Ik had oprecht geen idee hoe het er in een asiel aan toe ging, maar het is gewoon een bedrijf."
Speuren
Ook haar eigen Duitse herder Dolf komt uit het asiel. "Hij kwam met zijn vader, moeder, broers en zusjes in het asiel terecht. Toen ik de puppy's zag begon het toch weer te kriebelen. Eerst viel ik voor een zusje van hem, maar Dolf en ik bleken een betere match en zo kwam hij bij ons terecht. Dolf gaat niet zo goed met andere honden. Eerst vond ik dat lastig en werd ik daar zenuwachtig en onzeker van, maar dat heb ik nu losgelaten. We gaan veel samen het bos in. Er is één hond met wie hij wel heel goed samen kan en met zijn baas ga ik vaak op pad met onze honden. Ook ga ik op zaterdag met Dolf speuren bij de hondenschool. Aan het begin ligt er dan bijvoorbeeld een sjaal op een paaltje. De persoon die dat sjaaltje daar heeft achtergelaten loopt dan een heel spoor. Dolf moet aan de sjaal ruiken en we gaan dan samen achter het spoor aan dat die persoon heeft uitgezet. Soms is dat wel tweeënhalve kilometer en zo hebben we veel lol samen."
Waardevol
Marjan vindt haar vrijwilligerswerk heel erg belangrijk. "Als je in de mogelijkheid bent, denk ik dat het voor iedereen waardevol is om als vrijwilliger ergens aan de slag te gaan. Overal hebben ze wel mensen nodig om een handje toe te steken. In theorie ben ik maar één ochtend in het asiel te vinden, maar ik word wel vaker gebeld of ik een extra ochtend kan komen. Als dat kan, dan ga ik. Ik vind het ook belangrijk dat ik andere mensen ontmoet, het is goed voor mijn sociale contacten. Maar het allerfijnste aan mijn bezigheden bij het Dierenasiel Gorinchem vind ik dat ik vrijwilligerswerk kan combineren met mijn liefde voor dieren."
Kijk voor meer informatie over het Dierenasiel Gorinchem op www.dierenasielgorinchem.nl
door Marjanne Dijkstra
